اندر رفتار جمعی ایرانیان:

ماجرای تغییر نام خلیج فارس دیگر دارد قدیمی می شود ولی در این بین نکته های خیلی جالبی از رفتارهای جمعی ایرانیان را می توان دید. چقدر شور و حماسه! چقدر عرق ملی!! چه بسیار امضا هایی که در محکوم کردن این کار جمع شد.....

ولی آیا این شور و حماسه در جاهای دیگری هم نمود دارد؟؟ من که می گویم نه! این که این همه امضا هم جمع شد فقط دو دلیل داشت از دید من:

1) ملت برای ابراز وجود احتیاج به چیز خاصی نداستند، هزینه بر هم نبود، فقط داشتن یک رایانامه کافی بود.

2) ملت دوست دارند خودشان را به ثبت برسانند، حالاچه به صورت یادگاری نوشتن پشت صندلی های اتوبوس باشد، چه به گذاشتن نامشان پای عریضه!

اما چرا من اینطور فکر می کنم؟

لابد از عریضه 60000000 تا حالا باخبر شده اید: یک عده فعال سیاسی گفته اند حالا که دستشان از همه جا کوتاه است، بیایند( لابد پس از دیدن شور مردم در امضای عریضه خلیج فارس!) یک عریضه اینترنتی راه بیاندازند و درخواستشان را برای تغییر قانون اساسی- نه از راه داد و فریاد و خشونت و انقلاب- از راهی مدنی، اینترنت، به گوش جهانیان برسانند. لابد هم فکر می کرده اند ایرانیان پرشور با حمایت های بی دریغ خود و با گذاشتن یک امضای ساده، کمکشان می کنند که حمایت نهادهای بین المللی را برای این منظور جلب کنند.

اما نتیجه؟ خودتان ببینید:------------

با این که عقلا" می توان فرض کرد که امضای این عریضه اگر از امضای عریضه خلیج فارس پر فایده تر نباشد، کم فایده تر نیست، عملا" پشتیبانی کمتری از آن شده است. چرا؟ مگر ملت برای آینده شان اهمیتی قایل نیستند؟ یا حفظ یک نام تاریخی است که برایشان اهمیت بیشتری دارد؟

اما من حدس میزنم دلیل عدم استقبال مردم یک چیز است؛ این بار امضایشان می تواند برایشان هزینه بر باشد و ملت هنوز بی حمیت تر از آن هستند که در این مهم مشارکت کنند.

متاسفانه ملت تا به اندازه کافی جو زده نشوند در چنین اموری دخالت نمی کنند و وقتی هم جو زده می شوند دیگر عقلی جلودارشان نیست و انقلابی - مثل اعدامهای انقلابی!- عمل می کنند.

پس نوشت: بحث یکی از دوستان هم در اینجا نکات قابل تاملی دارد.

مهران.