عمری در طلب

عمریست تا من در طلب هر روز گامی می​زنم

دست شفاعت هر زمان در نیک نامی می​زنم

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود

دامی به راهی می​نهم مرغی به دامی می​زنم

اورنگ کو؟ گلچهر کو؟ نقش وفا و مهر کو؟

حالی من اندر عاشقی داو تمامی می​زنم

تا بو که یابم آگهی از سایه سرو سهی

گلبانگ عشق از هر طرف بر خوش خرامی می​زنم

هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل

نقش خیالی می​کشم فال دوامی می​زنم

دانم سر آرد غصه را رنگین برآرد قصه را

این آه خون افشان که من هر صبح و شامی می​زنم

با آن که از وی غایبم وَز می چو حافظ تایبم

در مجلس روحانیان گه گاه جامی می​زنم