مهتاب اقاقی

در بستر بلورت

مهتاب عشق را

به محفل آرزوها سپردم..

آغوشم را از اقاقی٬ لبم را از بوسه٬

دلم را با مهر٬

وه چه زیبا بود روشنی امید

وقتی شکوه دره جدایی

فراق را در نظرم می شکافت...

ای آرزوی ناگسست

ای شکوه فریب

چگونه؟

چگونه

گلبوسه هایم را

از قبله لبخند ها زدودی؟...