تنبلی ذهنی و بی مبالاتی گفتاری ما

بارها شنیده‌ام دوستانم را که صحبت می‌کنند خیلی بی مبالات و مبهم صحبت می‌کنند و وقتی که متذکر می‌شوم اشکالشان را می‌فهمند (یا نمی‌فهمند!).

مثلاً می‌گویند: فیلم ... فیلم خفنی بود. فلانی آدم قاطی است. فلان جا خیلی باحال بود و ... دو ثانیه به ذهن تنبلشان فشار نمی‌آورند تا واضح صحبت کنند! جالب این است که گاهی صحبت های فله‌ای‌شان با این صفات و توصیفات مدتها طول می‌کشد و طرفین هم فرض می‌کنند دارند یکدیگر را می‌فهمند.

یا دیده‌ام والدینی که به فرزندانشان زبان یاد (ن)می‌دهند مثلا تمام پرندگان را گنجشک معرفی می‌کنند و تمام حشرات را جوجو! فردا بچه بینوا لابد با این دایره لغت وسیع بزرگ می‌شود و بجایی می‌رسد.

زبان و کلمات برای انتقال مفهوم هستند و اگر در این امر ناتوان بمانند از کارآیی خود می‌مانند. ذهنهای مریض و تنبل اکثریت عوام این مهم را درک نمی‌کنند و لابد برایشان مبهم سخن گفتن کاربردهایی دارد٬ اما وقتی در جایی مقصود تبادل اطلاعات است گفتن این که فلان چیز خیلی توپ است٬ اطلاع چندانی منتقل نمی‌کند.

هروقت با دوستان فرهیخته و یا استادهایم هم صحبت می‌شوم و دقت نظرشان را در سخنگویی واضح و استفاده از صفات بجا می‌بینم محظوظ می‌شوم.