جامعه٬ انقلاب و روانشناسی

چیزی که در ایران امروز ما بیشتر به چشم می‌خورد تاکید بر انقلابی بودن و انقلابی حرکت کردن است. انگاری که انقلابی حرکت کردن چیز خوبی است. مثلاً در نظر بگیرید همین اظهار نظر احمدی‌نژاد را در مورد آمادگی برقراری رابطه با مصر در ۲۴ ساعت. یا راه دور نرویم٬ تصمیمات خودمان٬ یک دفعه می‌نشینیم و تصمیم می‌گیریم که یک سفر یک هفته‌ای برویم جایی٬ همین طور انقلابی شال و کلاه می‌کنیم و می‌زنیم به کوه و کمر و کلی هم حال می‌کنیم از این حرکت برنامه ریزه نشده‌مان. در حالی که یک آدم غیر انقلابی می‌نشیند از هفته ها قبل و چه بسا ماه‌‌ها پیش برنامه ریزی می‌کند که کجاها برود و چه‌ها ببیند و غیره. حتماً توریست های خارجی را در ایران شنیده‌اید که کتاب در دست می‌آیند و از راننده تاکسی های ما بهتر مکان های تاریخی شهر ها را می‌دانند.

بگذریم٬ داشتم سری شاهکار مستند عروج بشر را می‌دیدم روی گوگل ویدئو. جایی راجع به عشایر بختیاری بود و طرز بدوی زندگی آنها. مستند ساز می‌گفت:«civilization can never grow up on the move».

با این جمله خیلی چیرها به ذهنم تداعی کرد٬ کودتا٬ انقلاب٬ جنگ٬ تحریم٬ تهدید و ... از بعد دوره مغول بگیرید تا همین روزگار ما٬ جز در برهه های کوچکی از زمان٬ مملکت ما روی آرامش ندیده‌ و دایم در حال تحول و رنگ به رنگ شدن بوده٬ حالا یا آگاهانه قدرتمداران اینگونه رقم می‌زده اند یا این که ملت با این طرز زنگی دمساز شده‌اند و هیجان را دوست دارند. اما خُب با این روشهای هیجانی و انقلابی ٬ که ملت به آن خو کرده‌اند٬ جامعه در حال گذار چیزی نمی‌سازد و بهبودی در شرایطش نمی‌بیند.

در ضمن نفس آقای عبدالعزیز حکیم درعراق گرم که با زیرکی کلمه انقلاب را از نام حزب شان٬ مجلس اعلای اسلامی٬ انداختند.

--

جایی دیگر در کتاب روانشناسیی می‌خواندم برای درمان کودکان نابسامان (Anxiety and obsessive-compulsive Disorders)[بقول خودمان بچه های شر و لجباز و تُخص] نوشته‌بود که محیط امن و حمایتیی برایشان فراهم کنید وبرای بهبودشان به آنها آموزش دهید«We all make mistakes-that's why they put erasers on pencils». بازهم یاد جامعه ایران خودمان افتادم که کسی جرأت ابراز اشتباه را ندارد٬ و رفتارهای نابسامان اجتماعیی که به روانشناسی ارجاع نشده. ادامه کتاب را که می‌خوانم و در مورد رفتارهای نابهنجار کودکان که طبفه بندی کرده بیشتر می‌خوانم از شباهت ها مبهوت می‌شوم.

به نظرم جامعه شناسان ایرانی ( منظورم جامعه‌ایرانی شناسان است) می‌باید یک دوره روانشناسی کودک هم بخوانند...

شاید هم استکبار جهانی قبلاً چنین کتابهایی را خوانده است که ما را در دوره های مختلف تاریخی٬ چپ و راست٬ آچمز کرده :(