زبان فارسی درکجای دنیای اینترنت قرار دارد؟

بسیار می‌شنویم که وبلاگ نویسی به زبان فارسی بسیار متداول شده است و زبان فارسی زبان سوم دنیای وبلاگستان است. حتی زمانی آقای خاتمی هم در کنفرانسی در اروپا به این مهم اشاره کرده بود.

اما بنده که وسواسی هستم و قدری بدبین قدری مساله را از جنبه مد شدن و کلاس داشتن وبلاگ نویسی می‌دیدم. زمانی هر کسی که داعیه روشنفکری داشت و می‌خواست ازوسوسه اقامت در دهکده جهانی هم دور نماند٬ کارت اینترنتی می‌خرید و شروع می‌کرد به ارایه افاضات. امیدوار بودم که این موج خاطره نویسی و شعرنویسی و دلتنگی نویسی به زودی تمام می‌شود و مردم به زودی به تولید محتوا به زبان فارسی می‌پردازند. البته اکنون نیز کم نیستند خیلی که وبلاگ را با دفترچه خاطراتشان یکی گرفته‌اند٬ یا دلشکستگانی که دلتنگی هایشان را آنجا پیاده می‌کنند و یا کشکول نویسانی که با کش رفتن مطلب از این‌وآن به خیال خود وبلاگدار اند و چیزی می‌نویسند ( مطلب چند وبلاگ اتفاقی را بگوگلید٬ تعجب می‌کنید که این همه مطالب تکراری در وبلاگستان زیاد است).

به هر حال٬ با گذر از تب وبلاگ دار شدن اکنون ما مانده‌ایم و خیل وبلاگهایی که با کاهش سطح وبلاگنویسی خون نویسنده‌شان گاه‌هاست مرده‌اند و دیگر ناله ای از آنها بلند نمی‌شود.

این آمار وبلاگها را می‌دیدم٬ اطلاعات جالبی می‌دهد؛ در دنیا زبان اول وبلاگ نویسی ژاپنی است٬ بعد انگلیسی و بعد از آن چینی و ایتالیایی و بعد؟ ...در رتبه دهم زبان فارسی است. یعنی اگر تعداد سخنوران فارسی و ایتالیایی را یکسان بگیریم - ویکی پدیا آمار مشابه ای از تعداد سخنوران می‌دهد- ایرانیان که سومین رتبه را در اشغال وبلاگ های دنیای اینترنت دارند به مراتب بسیار کمتر ازوبلاگداران کم‌شمارتر ایتالیایی مطلب در وبلاگشان می‌نویسند.

یعنی این که این تب وبلاگ نویسی ما ایرانیان مدتهاست فروکش کرده٬ و تولید محتوایمان به زبان مادری بسیار کمتر از ملل دیگر است. در این بین ژاپنیها که رتبه اول را با تولید۳۷٪ محتوای وبلاگستان در دست دارند مایه تحسین اند. تمام سهم زبان فارسی با این همه بوق و کرنایی که می‌شود ۱٪ از وبلاگستان است. بگذریم که چنان که گفتم از این ۱٪ هم مقدار معتنابهی مطالب تولیدی٬ و یا تحلیلی نیست.

کاش جایی تعداد گروه های اینترنتی ایرانیان را لیست می‌کرد تا مایه نشاط بنده نیز می‌شد. کم نمی‌بینم دوستانی که از ۳ نفر بیشتر که می‌شوند یک یاهوو گروپ تاسیس می‌کنند٬ -به اعتبار این که مفت است- و به استفاده از تکنولوژی خوش اند. برای مثال بروید لیست گروههایی را که دوستانتان در اورکات به آنها پیوسته‌اند ببینید و بشمارید. دوستی در اعتراض من به تعداد لجام گسیخته گروه‌هایش می‌گفت: خوب اگر کسی بخواهد مرا بشناسد گروه هایی را که عضوم می‌بیند. ظاهراً گروه‌های ارکات را با لیست علاقه‌مندی ها اشتباه گرفته بود. کم دیده‌ام ایرانیانی را که از گروه‌های اورکاتشان استفاده کرده باشند و...

بگذریم که ازین استفاده‌های ایرانیِ ما از تکنولوژی‌های نوین فراوان می‌توان نوشت....