مراحل گذار آرایشی نسوان

سخت نیست در خارج از کشور خانمهای ایرانی را شناسایی کرد.(خانمهای کره‌ای هم به طریق مشابه). کلاً در چهره شان و رفتارشان تناقض به چشم می‌خورد. ساده ترین‌اش را بگویم؛ لباس کوتاه و باز می‌پوشند ولی دایم در عذابند که جایی از بدنشان بیرون نماند.

البته جنبه‌ای که برای من مضحک است آرایششان است. آرایشی موضعی و نامتناسب. البته با گذر سن و سالهای زندگیشان در خارجه کم کمک می‌آموزند که چگونه با این امر کنار بیایند.

مراحل گذار را با توجه به مشاهدات اندکم می‌آورم:D:

مرحله صفرم؛ اگر حس بکنند جلوه ای در صورتشان وجود دارد٬ سعی وافر در بزرگنمایی آن می‌کنند؛ مثال غالب آن ابروهایشان است٬ ابروهایی به شدت پیراسته شده در حالی که بقیه صورت به امان خدا رها شده است. غافل از این که زیبایی فقط در یک نقطه از صورت نباید باشد.

در مرحله یکم با گذار از مرحله صفرم تناسبی در آرایش صورت پدید می‌آید؛ در این مرحله اما غیر صورت است که این بار به امان خدا رها است. چشمتان از صورت که به گردن می‌افتد پی به مقدار سفید کننده استفاده شده روی صورت می‌برید و قس علی هذا...

در مرحله دوم که مدتی پس از مرحله اول رخ می‌دهد٬ آرایش ها همگون شده و ظاهراً مشکلی در کار نیست٬ چهره‌ای پرداخته شده در شمایل عروسک. در این مرحله چهره بی مشکل است اما غفلت از بدن و اندام هویداست. اغلب چهره ای عروسکی روی بدنی چاق و یا نابه‌اندام به چشم می‌خورد. ماهیچه هایی وارفته و پشتی گوژ و...

در مرحله سوم که ممکن است پس از سالیانی فرابرسد٬ خانمهای محترمه سرانجام پی به اهمیت تناسب (تناسب اندام یا بطور کلی) می برند. دیگر اوقاتی را هم به ورزش و توجه به کالری خوراکشان می‌پردازند. در این مرحله شدت آرایش کم می‌شود و تناسبی معقول در کل بدن ایجاد می‌شود و دیگر در نگاه اول و دوم ایرانی بودنشان به چشم نمی ‌خورد!

البته آرایش زیبایی نمی‌آورد٬ زیبایی شامل مجموعه پیچیدگی از تعاملات رفتاری و اخلاقی و اجتماعی است. زیبایی اصلی این است که تصویر کلی شما زیبا جلوه کند.

این هم همینطوری...پاره سنگهای نیمشبی.