بنی آدم اعضای یکدیگرند؟

گاهی آدم خسته می‌شود از بی‌دقتی‌هایی که انجام می‌شود و کسی هم اصلاً تصور دیگری بر آن نمی‌کند و یک غلط چنان تکرار می‌شود که دیگر غلط بودنش به چشم نمی‌آید.

دیدن این که کسی شعر سعدی را در متن مقاله‌اش می‌آورد قاعدتاً باید نشان از آن باشد که نویسنده اهل فضل و مطالعه و تحقیق است. اما دیدن نقل مضحک شعر تنها پوزخندی بر لب می‌نشاند.

سعدی شیرازی ۷۰۰ سال پیش شعری گفته است که اکنون در حافظه جمعی ما ایرانیان هست و آن این است که:

بنی‌آدم اعضای یک پیکرند----که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار---- دگر عضوها را نماند قرار

معنایش هم بر هر فارسی‌دانی واضح است. یعنی تمام انسانیان در گستره روزگار هر یک مانند اندامهای بدن با هم مرتبط اند و همکار و همه مهم و ارزشمند و ...

حالا کسی جایی بد سلیقه ای کرده است و لابد در جایی از روی حافظه ذکر کرده است که: «بنی‌آدم اعضای یکدیگرند....». این نقل مضحک چنان مصطلح شده که از در و دیوار می‌ریزد٬ کسی هم از خودش نمی‌پرسد اعضای یکدیگر یعنی چه؟! یعنی مثلاً شما گوش منی٬ بنده هم کتف شما؟!

یک جستجوی گوگل بزنید و ببینید در جمع فارسی نویسان اینترنتی چند نفر این بیدقتی و بی سلیقگی را نکرده‌اند..