رفیق شفیق

تصور کنید اتفاقی برایتان افتاده که برای مدتی شما را از قیافه و صدا و ... انداخته است، طوری که ازصدا و سیمای مناسب بی بهره شده باشید.

لابد طرز برخورد خیلی از اطرافیان با شما عوض می شود؛ جواب شما را متفاوت می دهند، در سطح روابطتان تجدید نظر می کنند و ...

اما برخی دیگر هم هستند که هیچ تغییری نمی کنند، حد اقل پدر و مادرتان! آن ها حداقل کسانی هستند که شما را برای خودتان می خواهند و نه برای چیز دیگری. خوانندگان وبلاگتان را هم از دست نمی دهید، چون که طرف افکار شما هستند و نه چهره تان. هر کس دیگری که می توانید به این فهرست اضافه کنید دوست واقعی شما محسوب می شود.

یک حساب کتاب سریع کنید و ببینید چند تا می شوند...

"کاشکی می شد تو زندگی ما خودمون باشیم و بس، تنها برای یک نگاه، حتی برای یک نفس. "