دخالت در حیطه خصوصی: امر حکومتی؟

اگر شما از آن خیل ایرانیانی نباشید که رفتار نیروی انتظامی و ... را در اعتراض به موسیقی داخل ماشین یا طرز حجاب مردم٬ یا رابطه دختر و پسری در خیابان٬ معترضند لابد بسیاری را دیده‌اید که نسبت به آن معترضند.

سوا از این که چنان کارهایی قانونی باید باشد یا خیر و یا این که فلسفه‌اش چه می‌تواند باشد٬ خیلی فکر می‌کنند که چنین رفتاری حکومتی است و اگر حکومت ایران عوض شود دیگر چنین چیزهایی نخواهیم داشت. غافل از این که هر کدام از ما یک پلیس مخفی قهار هستیم!

کم ندیده‌ام دوستانی را که به خیر یا غرض نسبت به موسیقیی که گوش می‌دهم نظر می‌دهند.(فکرش را بکنید چقدر از این چیزی خصوصی تر وجود دارد؟!)

جایی که من در آن زندگی می‌کنم مشرف به تقاطعی هست که از پیاده رو آن قسمتی از اطاقم مشهود است. خیلی ها هم می‌دانند که من در آنجا زندگی می‌کنم. از آن خیل٬ اکثریت قریب به اتفاق هروقت مسیرشان از کنار پنجره‌ام می‌گذرد "اتوماتیک" چشمشان به اطاقم است...

جایی دیگر کلیپی می‌دیدم از ظاهراً پارتیی در شمال که مهرداد میناوند هم در آن بوده و در آنجا مشروب پیدا می‌شود (از اینجا ببینید). خوب پلیس ریخته و دارد کارهایی می‌کند٬ در این بین رندی هم دوربین همراهش را روشن کرده و دارد مستند می‌سازد! جالب این که گویی خودش را با بازپرس و بازجو یکی گرفته در قسمتهایی از فیلم سوالهایی هم می‌کند!! کسی هم نیست بگوید که فضولی تا کجا؟؟

این مرض لذت بخش ما ایرانیان شاید ریشه دار تر از این حرفها باشد٬ چنان در کارهم دخالت می‌کنیم که گاهی خودمان هم جایگاهمان را فراموش می‌کنیم و یادمان می‌رود که «ماراچه؟»

در زاویه متفاوتی... بنده وبلاگی دارم که شما هم‌اکنون دارید می‌خوانید! بسیاری از خوانندگان بنده را می‌شناسند٬ اما لذتش را در آن می‌بینند که ناشناس بمانند و لابد لایه های ناشناخته‌ای از بنده را از طریق این وبلاگ دربیایند :) کلی هم لابد حال می‌کنند که ناشناس بیایند و بروند و از خود اثری٬ نظری٬ نگذارند؛ بعداً هم تا از میان حرفهایشان نفهمم که وبلاگم را خوانده‌اند و از روی آن دارند چیزی را در مورد من ارزیابی می‌کنند به روی مبارک نمی‌آورند. این هم همینطوری... کی این حکومت عوض می‌شه ما از دست این فضولبازیها وعلاقه به مخفی ماندن‌ها راحت بشیم؟ D: