توهم توطئه!

از این وبلاگ نوشته مختصر و جالبی را می‌آورم:

« اتوبوس به جز صندلی‌های آخرش پر شده است. راننده منتظر است باز هم مسافر بی‌یاد. یک پیرمرد و پیرزن ایلاتی سوار می‌شوند. بلیطشان را همان وقت گرفته‌اند. وقتی که می‌بینند جایشان ته اتوبوس است شروع به سروصدا می کنند٫ می‌گویند: همه اش به این شهریها بلیط جلوی اتوبوس را می‌دهند. چرا ما همیشه باید برویم ته اتوبوس؟

جلو یا عقب اتوبوس چندان فرقی نمی‌کند. به عقب اتوبوس می‌روم تا آنها نیز یک بار جلو بنشینند. گویا صندلی‌ی جلو حق مسلمشان بود چون حتی یک تشکر خشک و خالی هم نکردند.»

--------------

پس نوشت: با ظهور نیم‌فاصله (یعنی همین فاصله‌ای که کلمه نیم را از فاصله جدا کرده‌است و در عین حال نکرده) نوع جدیدی از فارسی نویسی روی اینترنت باب شده‌است که گاه مضحک است. معمولاً نویسنده برای نشان دادن سواد فارسی‌اش سعی در جدا نویسی می‌کند که مثلاً کلمه «بیهوده» را «بی‌هوده» بنویسد که تاکید کند معنی کلمه «هوده» را هم می‌داند. خوب٬ سوادش حلالش.

اما برای نمونه در متن کوتاه بالا از وبلاگ مذکور: نویسنده «بیآید» را نوشته «بی‌یاد» که شبیه «بدون یاد» است تا هر چیز دیگری. از سوی دیگر «ایلیاتی» را نوشته «ایلاتی». یک «ی» هم جلوی «صندلی» اضافه کرده٬ لابد بجای کسره!